-
1 kemik
ко́сточка (ж) ко́сть (ж)* * *1. озвонч. -ğialın kemiği — ло́бная кость
eğe kemiği — ребро́
kol kemiği — плечева́я кость
2. озвонч. -ğikürek kemiği — анат. лопа́тка
костяно́йkemik tarak — костяно́й гре́бень
kemik atmak — заткну́ть кому-л. гло́тку, бро́сить кому-л. кость
kemiğe kadar — до са́мых косте́й
kemiklerini kırmak — ко́сти пересчита́ть кому; изби́ть
kemikleri sayılmak — быть о́чень худы́м
kemik yalayıcı — блюдоли́з, подхали́м
См. также в других словарях:
kemiklerini kırmak — (birinin) birini çok dövmek, aşırı dayak atmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kemik — is., ği, anat. 1) İnsanın ve omurgalı hayvanların çatısını oluşturan türlü biçimdeki sert organların genel adı Kemikten bir tahta gibi gıcırdayarak Nihat yerinden kalktı. P. Safa 2) sf. Bu sert organdan yapılmış Kemik tarak. Birleşik Sözler kemik … Çağatay Osmanlı Sözlük
